تکنیک رسانه‌ای فراوانی ساختگی یکی از روش‌های مؤثر اقناع در تبلیغات است که با بهره‌گیری از اصل روان‌شناختی کمیابی، مخاطب را به انجام سریع‌تر و هیجانی‌تر یک واکنش ترغیب می‌کند. در این تکنیک، رسانه تلاش می‌کند با القای محدود بودن زمان، تعداد یا دسترسی به یک محصول یا خدمت، احساس اضطرار و ترس از دست دادن را در مخاطب ایجاد کند، تا او بدون تعلل اقدام کند.
رسانه‌ها به‌عنوان بستر انتشار این تکنیک، نقش کلیدی در شدت اثرگذاری آن دارند. استفاده از رسانه‌های آنی و زنده مانند شبکه‌های اجتماعی، تبلیغات تلویزیونی زنده یا پوشش خبری فوری، این تکنیک را تقویت می‌کند. برای مثال، درج عباراتی مانند «فقط تا پایان امروز»، «آخرین فرصت ثبت‌نام»، یا «تنها چند عدد باقی‌مانده» در زیرنویس‌های تلویزیونی یا در استوری‌های ۲۴ساعته، فضا را برای تصمیم‌گیری سریع و بدون تأمل فراهم می‌سازد. همچنین بهره‌گیری از طراحی بصری هیجان‌برانگیز (رنگ قرمز، تایمر شمارش معکوس، فونت درشت) در رسانه‌های دیجیتال، محرک‌های روانی را فعال‌تر می‌کند.
روش‌های به‌کارگیری این تکنیک در رسانه نیازمند سه عنصر استراتژیک‌اند: زمان‌بندی دقیق (پخش در ساعات اوج مخاطب)، بستر مناسب (رسانه‌هایی با دسترسی سریع و گسترده)، و زبان تبلیغاتی برانگیزاننده. در نقطه مقابل، برای تشخیص این تکنیک از سوی مخاطب، باید به نشانه‌هایی مثل تأکید اغراق‌آمیز بر زمان محدود، استفاده مکرر از جملات اضطراری، یا نبود اطلاعات شفاف درباره میزان واقعی محدودیت توجه کرد. تحلیل‌گران رسانه نیز با بررسی میزان تکرار این پیام‌ها، نوع پلتفرم، و الگوهای واکنشی کاربران، می‌توانند به‌کارگیری این تکنیک را به‌درستی شناسایی کنند.
تکنیک فراوانی ساختگی هنگامی که به‌صورت هدفمند و هوشمندانه از طریق رسانه‌ها به‌کار گرفته می‌شود، می‌تواند یکی از ابزارهای قدرتمند در مهندسی رفتار مصرف‌کننده یا جهت‌دهی افکار عمومی باشد. اما آگاهی‌بخشی درباره‌ی سازوکار این تکنیک، خود گامی در جهت سواد رسانه‌ای و تقویت مقاومت ذهنی مخاطبان در برابر اقناع‌های ناخواسته است.
سواد رسانه, مقالات
اقناع رسانه‌ای با احساس کمیابی + تحلیل تکنیک فراوانی ساختگی
