در ساختار رسانه‌ای جمهوری اسلامی ایران، دوگانگی معناداری میان اهداف رسمی و واقعیت عملکرد رسانه‌ها وجود دارد؛ رسانه‌ها در کشور به‌جای ایفای نقش «پل ارتباطی» میان حاکمیت و مردم، اغلب به ابزارهای پروپاگاندا، سانسور، تخریب مخالفان و بازتولید گفتمان‌های رسمی تقلیل یافته‌اند. نخستین چالش جدی در سیاست‌های رسانه‌ای ایران، تمرکزگرایی شدید در حکمرانی رسانه‌ای است. […]
